تأثیر تمرین هوازی و فعالیت ورزشی واماندهساز بر شاخص های ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و پراکسیداسیون لیپیدی بزاقی و سرمی در مردان غیرفعال

سابقه و هدف: برخی مطالعات نشان داده اند که تمرین هوازی می تواند دستگاه دفاع آنتی اکسیدانی را تقویت نماید. ازاین ­رو، مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر تمرین هوازی و یک جلسه فعالیت وامانده ساز بر سطوح مالون دی آلدهید (mda) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (tac) بزاقی و سرمی در مردان غیرفعال انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه­ تجربی 27 مرد (18 تا 21 سال) به طور تصادفی در دو گروه کنترل (12 نفر) و تمرین هوازی (15 نفر) جایگزین شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره برای 8 هفته (3 جلسه در هفته) شرکت کردند. بعد از دوره تمرینی، هر دو گروه فعالیت ورزشی پیشرونده ای را تا سرحد خستگی بر روی نوارگردان اجرا کردند. نمونه های سرمی و بزاقی، قبل و بعد از تمرین و نیز بعد از فعالیت ورزشی، به منظور ارزیابی mda و tac جمع آوری گردید. نتایج: تمرین هوازی باعث افزایش معنی دار tac در نمونه های بزاقی و سرمی شد (p<0/05). به علاوه، فعالیت وامانده ساز با کاهش tac در گروه کنترل همراه بود (p<0/05). در گروه تمرین، mda سرمی به دنبال دوره تمرینی نسبت به گروه کنترل پایین تر بود، در­حالی که این تفاوت در mda بزاقی قابل توجه نبود (p>0/05). بعد از فعالیت وامانده ساز افزایش معنی داری در mda سرمی در گروه کنترل مشاهده شد (p<0/05). هم ­چنین، ارتباط معنی دار بین شاخص های بزاقی و سرمی tac و mda مشاهده نشد (p>0/05). نتیجه گیری: تمرین هوازی می تواند در جلوگیری از پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از فعالیت وامانده ساز مؤثر باشد؛ هرچند این نتیجه در ارتباط با بزاق نیازمند تحقیقات بیشتری است.